Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sedulo, inquam, faciam. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore -, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est ab interitu naturam abhorrere;

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Idem adhuc; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Non est igitur voluptas bonum.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam
habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas?

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas,
quid non probes eius, a quo dissentias.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Reguli reiciendam;: Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Recte, inquit, intellegis.: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Quae ista amicitia est?: Quae cum essent dicta, discessimus.
Quare attende, quaeso.: Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Bork: Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.
Bork: In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?